Üç yılda bir yapılan Dünya Kalıpçılık Konferansı’nın ev sahibi bu sefer Brezilya Kalıpçılar Birliği (ABINFER)  oldu. ISTMA yönetim kurulu toplantısında yeni üç yıllık dönem başkanlığı Amerika Ulusal Kalıpçılar Birliği (NTMA) Başkanı Bay Dave Tilstone’dan Güney Afrika Cumhuriyeti Kalıpçılar Birliği (TASA) Başkanı Bay Bob Williamson’a devredildi. Çin Kalıpçılar Birliği (CDMIA) yeni üye olarak ISTMA’ya kabul edildi.

 

İlk iki günü sunumlarla, son günü ise konferansın yapıldığı Joinville şehrinin öne çıkan kalıpçı firmalarına organize edilen ziyaretlerle geçen konferansa üye ülkelerden on beş ülkenin kalıpçı birlik temsilcileri ile kalıp ve ilişkili endüstrilerde faaliyet gösteren üç yüzden fazla katılımcı tam zamanlı iştirak etti. ISTMA Dünya Konferansı dahilinde eş zamanlı olarak gerçekleştirilen “Geleceğin Teknolojisine Doğru” temalı sekiz farklı workshop ile birlikte organizasyona katılım toplam yedi yüz seksen kişi oldu.  

 

Gündemdeki konular… 

 

Üye ülkelerin endüstriyel ve akademik camialarından gelen konuşmacılar şu konulara değindiler;

 

• Kalıpçılık tek başına ele alınmamalıdır, hizmet ettiği endüstrilerle sinerji yaratabilmelidir, kalıpçılar çözüm ortağı olmalıdır,

 

• Kalıphane yönetmek sadece finansal bir konu değildir, aynı zamanda insan geliştirmektir,

 

• Endüstri 4.0 Kalıpçılık açısından nasıl değerlendirilmektedir,

 

• Kalıpçıların tek tek yetersiz kaldıkları büyük projelere birlikte tek bir sanal işletme gibi talip olmalarının avantajları nelerdir, bunun için neler gerekir,

 

• Eklemeli imalat teknolojisi günümüzde hangi noktaya erişti, kitlesel imalat ve kalıpçılık ile nasıl etkileşmektedir,

 

• Lazer desen teknolojisi hangi noktaya erişti, yarattığı farklılıklar, açtığı yeni ufuklar nelerdir,

 

• Japon kalıp endüstrisi kalıpçılığa niçin ve nasıl bir yeni bir boyut getirmiştir,

 

• Asya kalıp endüstrisinin yakın gelecekte nasıl şekilleneceğine dair görüşler nelerdir,

 

• Kalıpçılık mesleğinin yeni nesillere cazip kılınması ve kalifiye insan gücünün oluşturulması gereklidir, ama nasıl?

 

• Küresel yıllık kalıp üretimi nasıl oldu, bölgesel ihracat – ithalat verileri bize neyi gösteriyor?

 

 

Ortak sorun genç kalifiye insan kaynağı…

 

Konuşmaların başlıklarına bakıldığında her biri kalıp ve ilişkili endüstrilerde / teknolojilerde kalıpçılığı farklı cephelerden ele alıyor görünse de hepsi ortak tek bir konuda buluştu. Genç nesle kalıpçılığın meslek olarak cazip kılınması, kalıpçılığın hangi sektörde olursa olsun üretimin çekirdeği olduğu bilincinin yaratılması, teknolojinin ne kadar gelişirse gelişsin, nihayetinde o teknolojiyi insanın kullanacağının anlaşılması ve bu bağlamda her alanda ve seviyede kalifiye insan kaynağının yaratılmasının gerektiği oldu.

 

Ülkemizde olduğu gibi dünya genelinde de kalıpçılık endüstrisinde deneyimli kadroların sürekli yaşlanmakta olduğu, yerlerine mesleki yeterlilik sahibi genç bir neslin gelmediği belirtildi.  Gelişen teknolojiyi sindirerek içselleştirmiş, onu bilinçli şekilde kullanabilecek yetkinlikte insan kaynağı ihtiyacı olduğu vurgulandı.

 

Kalıpçılığın meslek olarak cazip kılınması ve genç neslin kalifiye iş gücü olarak kazanılması için sanayicilerin ve STK’ların kendi çalışmalarıyla sınırlı kalmalarının yetersiz olacağı, bunun ancak devlet politikaları ile desteklenmiş, akademik işbirlikleri ile oluşturulacak konsorsiyumların uzun soluklu ve planlı eğitim – gelişim faaliyetleri ile gerçekleştirilebileceği ifade edildi.

 

Buna örnek olarak Güney Afrika Cumhuriyeti’nde gerçekleştirilen kalıpçılık mesleki gelişim programı anlatıldı, Ekonomi ve Sanayi Bakanlığı – Üniversiteler – Sanayiciler ve Kalıpçılar ile birlikte oluşturulan eğitim programıyla kalıpçılık mesleğine ait tüm uzmanlıklarda 6 yılda 3600 gence ulaşarak meslek sahibi konusunda yetkin insan kaynağı yaratıldığı anlatıldı.

 

Fırsatlar…

 

Konferans, katılımcıların paylaşılan sunumlarla küresel anlamda kalıpçılık gündeminin nabzını tutmalarına vesile olmaktan öte, katılımcılara sunduğu bireysel iletişim imkanları ile etkili bir mesleki ağ kurma, iş paylaşma ortamı yaratmaktadır. Konferansta tutulan istatistiklere göre 12.000’den fazla e-mail, telefon ve benzeri iletişim bilgisi değiş tokuşu gerçekleşmiştir. Her seferinde farklı bir coğrafyada yapılıyor olması da konferansın diğer bir avantajıdır, bölgesel ihtiyaçları analiz etme ve potansiyel iş fırsatlarını keşfetme imkanı sunmaktadır.

 

Brezilya ev sahipliği yaptığı bu konferans ile aynı zamanda kendi ekonomik büyüklüğünü, kalıp ve ilişkili endüstrisinin hacmini ve dünya kalıpçıları için Brezilya’da ne gibi fırsatlar olduğunu da ortaya çıkartmış, misafir ettiği sanayicilere değerli bir veri sunmuştur.  Bir sonraki Dünya Kalıpçılık Konferansı 2020’de Şangay, Çin’de yapılacaktır.

 

Ülkemiz kalıpçılarının dünya genelinde yapılan konferans ve seminerlere iştiraki bu anlamda çok önemlidir. Kalıp ve ilişkili endüstrilerin fuarlarına ziyaretçi olarak katılmak sadece stant gezmek olmamalıdır, fuarlar mesleki – ticari – akademik açıdan çok değerli panellere, seminerlere, konferanslara da ev sahipliği yapmaktadır. Kalıp endüstrimizin dünya çapında ihracat yapabileceği ancak bunun farında olmadığı pazarlar vardır.  Örneğin Brezilya, otomotiv sektörü kalıp ihtiyacının %40’ını Almanya, İspanya ve Portekiz’den ithal etmektedir, Türk kalıp imalatçılarının bu ülkelere kıyasla ne kadar rekabetçi olabileceğini sanırım hepimiz tahmin edebiliriz.

 

Dikkat…

 

Fırsatlar olmakla beraber, Brezilya’nın kalıp ithalatına sebep kalıpçılık konusunda bilgisiz olunması değil, kurulu kapasitenin ihtiyaç duyulan hacme yetmemesindendir. Çok iyi kalıp tasarlamayı ve imal etmeyi bilmektedirler, rekabetçilik sadece fiyatlandırma ile sınırlı kalır, kaliteden veya proje planından sapılırsa ikinci bir şans olmayacaktır.

 

Mak. Müh. Can OKATAN

Otomotiv Plastik Enjeksiyon Kalıp

Kalite ve Proje Yönetimi Danışmanı

can.okatan@ukub.org.tr